به گزارش قدس آنلاین، زمانی که صحبت از فوتبال آمریکا به میان می‌آید، بسیاری به یاد افتخاراتی می‌افتند که زنان فوتبالیست این کشور در عرصه‌های بین‌المللی رقم زده‌اند و خب این هم طبیعی است؛ چرا که تیم ملی بانوان آمریکا تیم اول رنکینگ فیفا است. از نظر افتخارات و دستاورد تیم ملی مردان آمریکا شاید به پای زنان این کشور نرسد اما تیم کوچکی هم نیست. یانکی‌ها در کنار مکزیک، از بزرگترین و پرافتخارترین تیم‌های کونکاکاف محسوب می‌شوند. این کشور در یک دهه گذشته بازیکنان بزرگی را به فوتبال اروپا معرفی کرده است. کریستین پولیسیچ و زک استفن جزو سرشناس‌ترین بازیکنان تیم ملی آمریکا به شمار می‌روند که در تیم‌های بزرگ انگلیس، آلمان و ایتالیا بازی‌ می‌کنند. تیم ملی آمریکا در 11 دوره جام جهانی حضور داشته که اولین آنها در سال 1930 با ثبت مهمترین افتخارش در این تورنمنت همراه بود و موفق به کسب مقام سوم شد. آمریکایی‌ها که جزو غایبان غیرمنتظره دوره قبلی جام جهانی در روسیه بودند، این بار به عنوان تیم سوم منطقه کونکاکاف پس از کانادا و آمریکا، جواز حضور مستقیم در مرحله نهایی را کسب کردند و در کنار انگلیس و ولز یکی از سه رقیب تیم ملی ایران در مرحله گروهی هستند.

تیم ملی آمریکا به لطف عملکرد خوب ستارگان جوان خود جواز سفر به قطر را کسب کرد. شاگردان گرگ برهالتر در سومین و آخرین دور از بازی‌های مرحله انتخابی جام جهانی 2022 از 14 بازی خود ، نیمی را بردند و در 7 تای دیگر 4 تساوی و 3 شکست داشتند تا با 25 امتیاز (فقط 3 امتیاز کمتر از کانادا و مکزیک) به صورت مستقیم صعود کنند، البته تنها به دلیل 7 گل زده بیشتر نسبت به کاستاریکای رده چهارمی بود که آمریکا از رفتن به پلی‌آف بین قاره‌ای نجات پیدا کرد. همین موضوع هم موجب به وجود آمدن انتقاداتی از عملکرد تیم ملی آمریکا شد.

گرگ برهالتر سرمربی تیم ملی آمریکا برای رساندن تیمش به جام جهانی قطر از بازیکنان مستعد و جوانان آینده‌داری مانند زک استفن، شان جانسون، سرجینیو دست، آرون لانگ، مارک مکنزی، وستون مک کنی، جیووانی رینا، یونس موسی، کریستین پولیسیچ، پل آریولا و … استفاده کرد. از تیمی که در میان همگروهانش در گروه B جام جهانی فقط از انگلیس رتبه‌ای پایین‌تر دارد (در آخرین رده‌بندی فیفا) و از وجود لژیونرهای مطرحی مانند مت‌ترنر (آرسنال)، سرجینیو دست (میلان)، جو اسکالی (مونشن‌گلادباخ)، جورجو بیو (انگلیس) و وستون‌مک‌کنی (یوونتوس) بهره می‌برد، انتظار می‌رود که بتواند به مرحله یک شانزدهم جام جهانی صعود کند.

تاریخچه تیمی که عنوان «فوتبال» ندارد!

با اینکه در آمریکا فوتبال جزو سه ورزش محبوب محسوب نشده و حتی به این اسم هم شناخته نمی‌شود - در آمریکا فوتبال به ورزشی مشابه راگبی اطلاق می‌شود و به فوتبال، ساکر می‌گویند - این کشور از جمله کشورهایی بود که خیلی زود فوتبال در آن توسعه یافت. آمریکا جزو 13 کشوری بود که تیم ملی آن در اولین دوره جام جهانی شرکت داشت و پس از کسب دو پیروزی 3 بر صفر برابر بلژیک و پاراگوئه به مرحله نیمه‌نهایی راه یافت و تنها با قبول شکست برابر آرژانتین از صعود به فینال باز ماند. یکی از دستاوردهای تاریخی آمریکا در جام جهانی ثبت اولین هت‌تریک این رقابت‌ها توسط یکی از بازیکنان اسبق این تیم، برت پاتندو است، موضوعی که فیفا سال 2003 تأیید کرد.

افتخارات تیم ملی آمریکا اما به 10 حضورش در جام جهانی و مقام سومی‌اش در اولین دوره این رقابت‌ها محدود نمی‌شود. این تیم که در حضورهای قبلی‌اش در جام جهانی 6 بار حداقل به مرحله یک هشتم نهایی راه یافته است، 16 بار نیز در جام ملت‌های آمریکای شمالی و مرکز شرکت داشته و 7 مرتبه موفق به کسب عنوان قهرمانی شده است.

در تاریخ تیم ملی آمریکا کوبی جونز با انجام 164 بازی ملی رکورددار پوشیدن پیراهن یانکی‌هاست و عنوان برترین گلزن تاریخ این تیم هم به طور مشترک در اختیار کلینت دمپسی و لاندن دوناوان است که هر کدام 57 بازی انجام داده‌اند.

بهترین بازیکن

از نسل فعلی بازیکنان تیم ملی آمریکا به عنوان یکی از بهترین نسل‌های تاریخ این تیم یاد می‌شود. تیمی که گرگ برهالتر هدایتش را برعهده دارد، از وجود بازیکنانی بهره می‌برد که بسیاری از آنها در سطح اول فوتبال اروپا توپ می‌زنند. درون دروازه این تیم مت ترنری قرار دارد که از سنگر آرسنال هم محافظت می‌کند. یک خط جلوتر، در دفاع سرجینیو دست قرار دارد که تابستان امسال به صورت قرضی از بارسلونا به میلان پیوست. دیگر لژیونر خط دفاعی یانکی‌ها جو اسکالی است که در مونشن‌گلادباخ توپ می‌زند. کوین پاردس از ولفسبورگ را هم یکی دیگر از لژیونرهای سرشناس آمریکا در فوتبال اروپا است هرچند او در قیاس با نفرات مانند مارک مک‌کنزی از تیم خنک بلژیک، سم واینز از آنتورپ بلژیک و اریک پامر از براون از تیم تراو (این افراد در آخرین اردوی تیم ملی آمریکا برای بازی مقابل عربستان حضور داشتند) از شانس کمتری برخوردار است. در خط میانی تیم ملی آمریکا بدون شک مک‌کنی هافبک تیم فوتبال یوونتوس سرشناس‌ترین چهره است. تایلر آدام از لیدزیونایتد، لوکا دلاتوره از سلتاویگو، یونس موسی از والنسیا و جیمز سندز از رنجرز هم از دیگر لژیونرهای سرشناس خط میانی آمریکاست. سرشناس‌ترین بازیکن تیم ملی آمریکا اما کریستین پولیسیچی است که در چلسی بازی می‌کند و در 52 بازی ملی 21 گل زده است. جیووانی رینا از بوروسیا دورتموند، تیمونی وه‌آ از لیل از نام‌های مطرحی هستند که با تجربه بازی در قاره سبز، می‌توانند به آمریکا در قطر کمک کنند.

همه این افراد زیر نظر گرگ برهالتری کار می‌کنند که روز انتصابش کمتر کسی فکر می‌کرد که او روزی از نظر آماری به موفقترین مربی تاریخ این کشور تبدیل شود. تیم ملی آمریکا در دو سال و نیم برهالتر هدایتش کرده 77 درصد از بازی‌ هایش را با برد پشت سر گذاشته است؛ این شامل 25 برد، 6 تساوی و 3 شکست 34 بازی می‌شود.

افتخارات و دستاوردها

بدون شک مهمترین افتخار تیم ملی آمریکا مقام سومی جام جهانی 1930 است اما در کارنامه این تیم دستاوردهای دیگری هم دیده می‌شود. مقام سوم جام کنفدراسیون‌ها (1999)، نایب قهرمانی جام کنفدراسیون‌ها (2009)، و هفت قهرمانی در جام ملت‌های کونکاکاف در سال‌های 1991، 2002، 2005، 2007، 2013، 2017، 2021 دیگر افتخارات تیم ملی آمریکا است.

آمریکا در گروه B جام جهانی 2022 یکی از حریفان تیم ملی ایران محسوب می‌شود که به همراه انگلیس و ولز چهار تیمی خواهند بود که برای صعود به مرحله حذفی تلاش خواهند کرد.

آمریکایی‌ها در جام جهانی 1998 نیز با ایران همگروه بودند و بدین ترتیب حریفی تکراری برای این تیم محسوب می‌شوند.